Przy obmiarach nie uwzględnia się tynków i okładzin ściennych. Na poddaszu powierzchnię użytkową oblicza sie zgodnie z poniższymi zasadami : - powierzchnię pomieszczeń o wysokości powyżej 2,2m liczy się w 100%, - powierzchnię pomieszczeń o wysokości od 1,40m do 2,2m liczy się w 50%, - powierzchnię pomieszczeń o wysokości

RADA Do celów VAT powierzchnię użytkową budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz lokali mieszkalnych ustala się na podstawie przepisów Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Szczegóły znajdują się w uzasadnieniu. UZASADNIENIE Na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT obniżoną stawkę VAT 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zaliczamy obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych (art. 41 ust. 12a ustawy o VAT). Natomiast obiektami budownictwa mieszkaniowego są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy o VAT). Jednak do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się (art. 41 ust. 12b ustawy o VAT): 1) budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2, 2) lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2. Z kolei z art. 41 ust. 12c ustawy o VAT wynika, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w art. 41 ust. 12b ustawy o VAT stawkę 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (w pozostałym zakresie stosuje się stawkę podstawową 23%). Niestety, z przepisów ustawy o VAT (ani z pozostałych przepisów VAT) nie wynika, jak należy ustalać powierzchnię całkowitą budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz lokali mieszkalnych. Definicje te wynikają co prawda z przepisów innych ustaw podatkowych (art. 1a ust. 1 pkt 5 czy art. 16 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych), lecz nie ma podstaw do stosowania tych definicji (podobnie jak definicji powierzchni użytkowej wynikającej z art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego). Nie ma również podstaw do ustalania powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz lokali mieszkalnych w oparciu o Polskie Normy. Istnieje natomiast uzasadnienie ustalania powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz lokali mieszkalnych na podstawie przepisów Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), gdyż do tej klasyfikacji odwołuje się ustawa o VAT, definiując pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego oraz budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Takie też stanowisko reprezentują organy podatkowe. Jako przykład można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 marca 2011 r. (IPPP1-443-1324/10-2/ISZ), w której czytamy, że (...) z uwagi na to, iż ustawa o VAT odwołuje się do klasyfikacji PKOB z 1999 r., a także z uwagi na fakt, że wskazana przez Wnioskodawcę norma wydana w 1970 r. ma charakter dobrowolnego stosowania, zasadnym będzie określenie definicji powierzchni użytkowej w oparciu o zasady przewidziane w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie PKOB. Takie też stanowisko odnośnie do ustalania powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 3 lutego 2011 r. (IBPP3/443-829/10/BWo), stwierdzając, że (...) przy określaniu powierzchni użytkowej jak wskazano wyżej należy kierować się definicją powierzchni użytkowej zawartą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, bowiem do tego aktu odwołuje się art. 41 ust. 12a ustawy o VAT. W dalszej części interpretacji organ podatkowy wyjaśnił, że (...) całkowita powierzchnia użytkowa w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c budynku mieszkalnego jednorodzinnego obejmuje powierzchnię budynku rozumianą jako powierzchnię lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniami pomocniczymi i przynależnymi znajdującymi się w budynku, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń (piwnic, strychów, komórek, ogrodów zimowych tj. całkowicie zabudowanych balkonów posiadających ściany i dach) a także powierzchnię balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, garaży [osobiście nie zgadzam się ze stanowiskiem organu podatkowego co do uwzględniania powierzchni tarasów - przyp. aut. ]. Organ podatkowy wyjaśnił również, że przepisy PKOB (...) nie uzależniają powierzchni użytkowej od parametrów technicznych określonych normami technicznymi takimi jak choćby wskazywana przez Wnioskodawcę wysokość pomieszczeń przekraczająca 1,90 m. • art. 2 pkt 12, art. 41 ust. 12-12c oraz art. 146a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Nr 54, poz. 535; z 2011 r. Nr 106, poz. 626 Tomasz Krywan doradca podatkowy Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Kurnik O Powierzchni Użytkowej 1000m2 Felcyn. Data publikacji: Lipiec 21, 2017 . Miejsce: Felcyn, Mazowieckie, Poland; Sprzedam kurnik o pow. użytkowej 1000 m2
Powierzchnia użytkowa jest jednym ze wskaźników powierzchniowych opisujących ukształtowanie powierzchniowo-przestrzenne budynku. Wskaźniki powierzchniowe określają różne rodzaje powierzchni, jakie mogą być wydzielone w budynku oraz ich wzajemne relacje. Mogą to być również powierzchnie zajmowane fizycznie przez elementy budowlane, zarówno ściany, jak i elementy ograniczające typu balustrady. Poszczególne rodzaje powierzchni zdefiniowane są w Polskich Normach (PN), które także podają zasady ich obliczania. Pomimo że PN nie są obowiązujące, to wskazane jest stosowanie przyjętej w nich terminologii, a w przypadkach potrzeby określenia innego rodzaju powierzchni, niewystępującego w normie, nadawanie jej nazwy własnej. W zależności od potrzeb wskaźniki powierzchniowe wykorzystywane są również w ustawach i rozporządzeniach. Obecnie w zbiorze norm PKN znajdują się normy: – PN-B-02365:1970 Powierzchnie budynków. Podział, określenia i zasady obmiaru. – PN-ISO 9836:1997 Właściwości użytkowe w budownictwie – Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych. – PN-ISO 9836:2015-12 Właściwości użytkowe w budownictwie – Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych. Normy PN-B-02365:1970 i PN-ISO 9836:1997 mają status norm wycofanych nadany przez PKN. Mimo to wszystkie trzy normy są – pod względem formalnym – dokumentami normalizacyjnymi o równorzędnym znaczeniu. Rys. 1 Rodzaje powierzchni wg PN-B-02365:1970 i PN-ISO 9836:1997 Normy PN-ISO, stanowiące wdrożenie norm międzynarodowych ISO o tym samym tytule i numerze, wprowadziły istotne zmiany w dotychczasowym – opartym na postanowieniach PN-B-02365 – sposobie określania powierzchni wydzielanych w budynku. Do zmian tych należy zaliczyć: – przyjmowanie wymiarów przegród w stanie wykończonym, a nie jak poprzednio – w stanie surowym; – wprowadzenie rozróżnienia kondygnacji lub ich części ze względu na charakter techniczny wydzielających je elementów budowlanych (obudowy), tj.: – pomieszczenia przekryte stropami i zamknięte ze wszystkich stron ścianami na pełną wysokość kondygnacji, np. pokoje, kuchnie, łazienki, – przestrzenie przekryte stropami, zamknięte tylko z niektórych stron ścianami na pełną wysokość kondygnacji, a z pozostałych stron ograniczone jedynie elementami budowlanymi, takimi jak np. balustrady; przykładem takich przestrzeni są loggie, – przestrzenie nieprzekryte stropami, ale ograniczone ścianami lub elementami budowlanymi, takimi jak np. balustrady; przykładem takich przestrzeni są balkony i tarasy; – przyjmowanie wymiarów w poziomie posadzki, a nie – jak dotychczas – na wysokości 1 m ponad jej poziomem; – wprowadzenie wymagania oddzielnego obliczania powierzchni o zróżnicowanej wysokości w obrębie budynku/kondygnacji, a nie jak dotychczas (w PN-B-02365) częściowa redukcja tej powierzchni lub jej całkowite pomijanie w zależności od wysokości pomieszczenia; – wprowadzenie – wyłącznie w PN-ISO 9836:2015 – dodatkowego podziału powierzchni użytkowej i powierzchni ruchu poprzez wydzielenie z nich powierzchni nieużytecznych ze względów funkcjonalnych, czyli powierzchni „nienadających się do wykonywania tam niektórych czynności ani do jej umeblowania, wyposażenia lub poruszania się po niej” albo powierzchni, które „powinny pozostać wolne ze względu na wymagania przepisów techniczno-budowlanych lub warunków umów cywilno-prawnych”; – wprowadzenie – również wyłącznie w PN-ISO 9836:2015 – terminu „powierzchnia nieużyteczna ze względów konstrukcyjnych”, czyli powierzchni „nienadających się do wykonywania tam niektórych czynności ani do jej umeblowania, wyposażenia lub poruszania się po niej”. Rys. 2 Podział powierzchni użytkowej wg PN-B-02365:1970 i PN-ISO 9836:1997 Wymienione różnice zasad obliczania wskaźników powierzchniowych między normami PN-ISO i PN-B wskazują, że normy PN-ISO są normami pozwalającymi na bardziej precyzyjne pod względem technicznym scharakteryzowanie budynku, a przede wszystkim znajdujących się w nim lokali mieszkalnych bądź lokali użytkowych. Wykazanie np. powierzchni użytkowej oddzielnie dla różnych funkcyjnie części budynku i dla pomieszczeń o różnych wysokościach uwidocznia jednoznacznie różnice w ocenie technicznej całego budynku lub też znajdujących się tam lokali. Jednak, pomimo upływu ponad 15 lat od wprowadzenia pierwszej normy PN-ISO, nadal stwarzają one użytkownikom wiele problemów, które wynikają przede wszystkim z faktu, że normy PN-ISO mają charakter opisowy. Wiele postanowień jest nieostrych, nieprecyzyjnych, trudnych do jednoznacznego zinterpretowania, wprowadzono także nowe pojęcia związane z architektonicznym kształtowaniem obiektu budowlanego (przestrzenie otwarte, nie w pełni zamknięte, powierzchnie użytkowe nieużyteczne z różnych względów itp.). Mimo to norma PN-ISO 9836:1997 jest doceniona w środowisku budowlanym, o czym świadczy wprowadzenie jej do rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego. W artykule przedstawiono w sposób ogólny różnego rodzaje powierzchnie budynku występujące w normach oraz ich wzajemne zależności, a szerzej omówiono jedynie zagadnienia związane z powierzchnią użytkową. Rodzaje wskaźników powierzchniowych Powierzchnia całkowita i jej podział Zarówno w normie PN-B, jak i w normach PN-ISO występują, z pewnymi drobnymi różnicami, identyczne rodzaje wskaźników powierzchniowych (rodzajów powierzchni). Podstawową powierzchnią charakteryzującą cały budynek jest jego powierzchnia całkowita stanowiąca sumę powierzchni poszczególnych kondygnacji mierzonych po obrysie zewnętrznym ścian. Dalszy podział tej powierzchni i zależność między różnymi rodzajami powierzchni (w tym wydzielenie powierzchni użytkowej), wraz z ich symbolami, pokazano na rys. 1. Należy zwrócić uwagę, że w kilku przypadkach identyczność poszczególnych wskaźników powierzchniowych dotyczy wyłącznie nazwy, a nie zasad ich ustalania, bo te w różny sposób definiują poszczególne normy. Oczywiście skutkuje to różnicami w wartościach liczbowych obliczanego rodzaju powierzchni, co pokazano w publikacji „Powierzchnie i kubatury budynku. Zasady pomiarów i obliczania” (Oficyna Wydawnicza Polcen, Warszawa 2017). Rys. 3 Podział powierzchni użytkowej Pu na powierzchnię nieużyteczną ze względów funkcjonalnych Puf i powierzchnię dostępną dla użytkowników Pud, wg PN-ISO 2015 Dodatkowe podziały powierzchni użytkowej Podział wg norm PN-B-02365:1970 i PN-ISO 9836:1997 Powierzchnia użytkowa jest to powierzchnia przeznaczona do zaspokajania potrzeb bezpośrednio związanych z użytkowaniem (funkcją) budynku lub jego części. Powierzchnię użytkową można obliczać zarówno dla całego budynku, poszczególnych jego kondygnacji, jak również wydzielonych lokali użytkowych lub mieszkalnych. Jest ona dzielona na powierzchnię użytkową podstawową i powierzchnię użytkową pomocniczą, co przedstawiono na rys. 2. Zaliczenie powierzchni do powierzchni użytkowej podstawowej lub powierzchni użytkowej pomocniczej zależy od przeznaczenia budynku. Ułatwieniem w tym względzie są podane w normie PN-ISO 2015 przykłady przeznaczenia pomieszczeń w budynkach. Pomocne mogą być również określenia przyjęte w normie PN-B. Definicje powierzchni podstawowej i powierzchni pomocniczej są następujące: – powierzchnia użytkowa podstawowa (Pu,pod) – część powierzchni użytkowej przeznaczona do zaspokajania podstawowych potrzeb wynikających z funkcji budynku lub jego wydzielonej części, np.: w budynku mieszkalnym – pokoje, w budynkach przemysłowych – powierzchnie do celów produkcyjnych, w budynkach szkolnych – pomieszczenia do nauki; – powierzchnia użytkowa pomocnicza (Pu,pom) – część powierzchni użytkowej przeznaczona do zaspokajania pomocniczych potrzeb wynikających z funkcji budynku i niewchodzących w zakres potrzeb podstawowych, np.: w budynku mieszkalnym – łazienki, w budynku przemysłowym – pomieszczenia administracyjne, w budynkach szkolnych – pokoje dla nauczycieli, pomieszczenia administracyjne. Do powierzchni tej należy także zaliczać powierzchnie balkonów, loggii i tarasów. Rys. 4 Ograniczenie funkcjonalności fragmentu pokoju położonego między pilastrami przez ich ingerencję w pomieszczenie W odniesieniu do lokali mieszkalnych podział powierzchni użytkowej na powierzchnię użytkową podstawową i powierzchnię użytkową pomocniczą ma niewielkie znaczenie praktyczne, ponieważ wskaźniki powierzchniowe, a także opłaty wynikające z użytkowania lokali związane są z powierzchnią użytkową traktowaną globalnie. Jest to podejście praktyczne, bo np. w pokoju z aneksem kuchennym nie zawsze jest możliwe precyzyjne określenie podziału powierzchni na podstawową (część urządzona w sposób charakterystyczny dla pokoju dziennego lub sypialni) i pomocniczą (część wyposażona w urządzenia kuchenne). Podział wg normy PN-ISO 9836:2015 Podczas eksploatacji budynku mogą wystąpić sytuacje istotnego ograniczenia w sposobie zagospodarowywania pewnej części powierzchni użytkowej, czyniące z niej de facto powierzchnię zupełnie nieużyteczną w powszechnym rozumieniu tego słowa. Wiele zależy od sposobu ukształtowania (aranżacji) powierzchni, jak też od wyposażenia i elementów instalacji znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie. Uznano, że powierzchnia nieużyteczna powstaje z powodu pewnych właściwości funkcjonalnych, jakim cechują się rozwiązania techniczne przyjęte w budynku, uniemożliwiające swobodne wykorzystanie części powierzchni użytkowej kondygnacji. W związku z powyższym w PN-ISO 2015 rozróżniono dwie grupy przyczyn powodujących występowanie powierzchni nieużytecznej, a mianowicie: przyczyny o charakterze funkcjonalnym i przyczyny o charakterze konstrukcyjnym. Powierzchnia nieużyteczna ze względów funkcjonalnych jest to część powierzchni budynku, fizycznie niezajętej przez jego elementy, która nie jest jednak w pełni użyteczna w związku z brakiem możliwości wykonywania tam niektórych czynności, lub jej umeblowania, wyposażenia czy też poruszania się po niej. Rys. 5 Zasady redukcji powierzchni pomieszczeń o zróżnicowanej wysokości Należy zwrócić uwagę, że tak zdefiniowana powierzchnia nieużyteczna ze względów funkcjonalnych nie zmniejsza formalnie powierzchni użytkowej, lecz jest jedynie traktowana jako jej część składowa, powodująca wydzielenie tzw. powierzchni użytkowej dostępnej dla użytkowników (rys. 3). W normie podano również w formie graficznej przykłady ustalania powierzchni nieużytecznej ze względów funkcjonalnych. Natomiast brak jest jakiegokolwiek rozwinięcia zasad dotyczących ustalania powierzchni nieużytecznej ze względów konstrukcyjnych. W każdym z pomieszczeń mogą wystąpić fragmenty powierzchni, które muszą – z różnych względów – pozostać wolne, np. pod grzejnikami, między otwartymi skrzydłami drzwiowymi a ścianą prostopadłą do tej, w której osadzone są drzwi. Istotny jest również kształt elementów budowlanych wydzielających powierzchnię użytkową, np. okrągłe słupy czy zaokrąglone ściany mogą uniemożliwiać w pełni racjonalne wykorzystanie powierzchni podłogi, rozumiane przez pryzmat efektywności jej zagospodarowania (np. względnie logicznego ustawienia umeblowania). Do grupy innych „przeszkód”, nie o fizycznym charakterze, lecz uniemożliwiających pełne wykorzystanie powierzchni użytkowej, można zaliczyć chociażby konieczność zapewnienia dostępu do urządzeń i instalacji technicznych znajdujących się w ścianach, stropach (podłogach) lub sufitach podwieszanych. Na ogół wgląd do tych urządzeń i instalacji jest zapewniany przez zamykane otwory rewizyjne, do których się powinno zagwarantować nieskrępowany dostęp. Należy się także liczyć z koniecznością zapewnienia dojść technologicznych do urządzeń i instalacji, umożliwiających ich doraźną naprawę, remont bądź nawet wymianę. Do powierzchni nieużytecznej ze względów funkcjonalnych zaliczyć należy także powierzchnie, których użytkowanie jest ograniczone przepisami techniczno-budowlanymi albo warunkami umów cywilnoprawnych. Przykładem wydzielenia powierzchni użytkowej nieużytecznej ze względów funkcjonalnych, wybranym z PN-ISO 2015, mogą być słupy, pilastry lub inne pionowe elementy budynku wpływające na wykorzystanie powierzchni użytkowej. Powierzchnia między tymi elementami budowlanymi lub między nimi a ścianą jest powierzchnią o wymiarach lub kształcie uniemożliwiającym jej efektywne wykorzystanie na potrzeby umeblowania bądź pełnienia funkcji użytkowych, co czyni ją praktycznie bezużyteczną (rys. 4). Powierzchnia dostępna dla użytkowników (rys. 3) jest to powierzchnia użytkowa bądź powierzchnia ruchu zmniejszona o powierzchnię nieużyteczną ze względów funkcjonalnych. Można więc przyjąć, że jest to część powierzchni użytkowej bądź powierzchni ruchu, której użytkowanie nie jest w żaden sposób ograniczone. Obliczanie powierzchni dostępnej dla użytkowników dotychczas nie było stosowane w Polsce, a norma PN-ISO 2015 jest mało precyzyjna w tym względzie. Zdaniem autorów wymaga to odpowiedniego czasu umożliwiającego zdobycie doświadczenia w tym nowatorskim sposobie obliczania wskaźników powierzchniowych. Zasady obmiaru i obliczania powierzchni użytkowej W przypadku obliczania powierzchni użytkowej wg PN-B wymiary liniowe powinny się odnosić do konstrukcji budynku w stanie surowym. Jeżeli obliczenia dotyczą budynku istniejącego, a więc obmiar dokonywany jest dla budynku w stanie wykończonym, to zachodzi konieczność dokonywania dodatkowych ustaleń grubości tynków i innych wypraw lub okładzin występujących na elementach pionowych ograniczających powierzchnię użytkową. Natomiast wg PN-ISO wymiary liniowe przyjmuje się dla budynku w stanie wykończonym. Powierzchnie płaszczyzn poziomych określa się zgodnie z wymiarami rzeczywistymi, a powierzchnie płaszczyzn nachylonych mierzy się na ich rzutach na umowną płaszczyznę poziomą. Pole powierzchni podaje się w metrach kwadratowych z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku. Wnęki podokienne przeznaczone na grzejniki usytuowane zarówno w ścianach zewnętrznych, jak i ewentualne wnęki w ścianach wewnętrznych nie są wliczane do powierzchni użytkowej. Tak samo jak przejścia drzwiowe i otwory okienne, których powierzchnie się zalicza do powierzchni konstrukcji. W przypadku zróżnicowania w pomieszczeniach poziomu posadzki powierzchni występujących wówczas stopni nie odlicza się od powierzchni użytkowej tych pomieszczeń. Przy obliczaniu wg normy PN-B powierzchni pomieszczeń o zmiennej wysokości (co występuje przy stropach/ścianach pochyłych) zalicza się w ograniczonym zakresie w zależności od wysokości h mierzonej w świetle (rys. 5), tj.: – 100%, gdy h ≥ 2,20 m (część A), – 50%, gdy 1,40 ≤ h < 2,20 m (części B), – 0%, tj. całkowicie się pomija, gdy h < 1,40 (części C). Normy PN-ISO nakazują natomiast oddzielne obliczanie i wykazywanie powierzchni o zróżnicowanych wysokościach. Ewentualne zaliczenie pewnej części (procentu) tej powierzchni do powierzchni użytkowej wykracza poza ustalenia normy, co oznacza, że powinno to być uzgadniane między zainteresowanymi stronami. Nie ma przeszkód, aby przyjmować zasady określone w PN-B. W odniesieniu do budynków mieszkalnych zasady obmiaru powierzchni użytkowej pomieszczeń o zróżnicowanej wysokości zostały jednoznacznie ustalone w art. 2 ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego. Przy dokonywaniu obmiaru należy zdawać sobie sprawę, że wymagania normalizacyjne są bardzo ogólne, a w praktyce w budynkach występują różne rozwiązania konstrukcyjno-materiałowe (np. pilastry, ryzality, wnęki, cokoły), które mogą mieć istotny wpływ na wielkość powierzchni użytkowej. Wymaga to więc indywidualnego podejścia i dużej praktyki budowlanej. Wiele takich przypadków opisano w literaturze przedmiotu. dr inż. Andrzej Pogorzelski mgr inż. Jan Sieczkowski
Jest wykorzystywana bezpośrednio w domu, mieszkaniu lub lokalu użytkowym. Według tego wskaźnika wyróżnia się trzy rodzaje budownictwa: budownictwo tradycyjne (powyżej 40 kWh/m2/rok); budownictwo energooszczędne (poniżej 40 kWh/m2/rok); budownictwo pasywne (poniżej 15 kWh/m2/rok). EK to skrót od określenia „energia końcowa”.
Informacja od opiekuna zlecenia podano nr telefonu potwierdziliśmy e-mail zweryfikowaliśmy treść wstępnych oczekiwań Dane kontaktowe Klient: Tel: 501●●●●●● pokaż E-mail: m●●●●@●●●●● pokaż Szczegóły zlecenia Kategoria: Zlecenia na posadzki betonowe Miejsce: Dziekanów Nowy - powiat warszawski zachodni, Mazowieckie Zlecę wykonanie wylewek w całym domu 150m2 powierzchni domu wykonana jest instalacja ogrzewania wyłożona jest mnie wykonanie wylewek z materiałem proszę o podanie ceny wykonania takiej wylewki (wraz z materiałem) za m2. Nr zapytania ofertowego: 237949

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1610) ustala się następujące wskaźniki przeliczeniowe kosztu odtworzenia 1 m2 powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych obowiązujące w okresie

Im bardziej skomplikowany dach, tym więcej kosztują nie tylko materiały, ale także robocizna. Powstaje też sporo odpadów – nawet jeśli wybierzemy pokrycia małoformatowe, ponieważ trzeba je będzie dopasować na każdym załamaniu dachu Ile kosztuje budowa domu 150 m2? Ile wydamy na poszczególne etapy budowy? Na czym można zaoszczędzić? Kwestie te należy przemyśleć już przy wyborze projektu. Budowę domu trzeba zaplanować tak, żeby uniknąć przestojów z powodu braku pieniędzy na zakup materiałów lub wynagrodzenie ekipy budowlanej. Przestoje generują dodatkowe koszty i kłopoty, np. konieczność zabezpieczania domu lub jego elementów przed zniszczeniem. Radzimy zatem, jak dobrze skalkulować koszty budowy, by takich kłopotów uniknąć z powodu zbyt skromnego budżetu. Gdzie szukać informacji o kosztach budowy dom Orientacyjne koszty budowy możemy poznać w biurach sprzedających projekty gotowe, np. na stronie Trzeba jednak zdawać sobie sprawę z tego, że ceny podane w takich uproszczonych kosztorysach są tylko orientacyjne. Oblicza się je bowiem na podstawie średnich krajowych cen robocizny i materiałów podawanych w systemie Sekocenbud, a te nie muszą się pokrywać z rzeczywistą sytuacją na danym terenie. Domy powstają w zróżnicowanych ekonomicznie regionach o różnej dostępności fachowców bądź firm wyspecjalizowanych w budowaniu według określonej technologii. Inaczej kształtują się ceny budowy w województwie świętokrzyskim i podlaskim, gdzie są niższe niż średnie GUS-owskie i inaczej w Wielkopolsce, na Dolnym Śląsku i w Małopolsce, gdzie są wyższe. Najdrożej jest w Warszawie – inwestor ze stolicy zapłaci za robociznę 11% powyżej średniej. W praktyce różnice są jeszcze większe. Kierownikowi budowy możemy zapłacić 2 tys. zł, ale też pięć razy więcej. Wszystko zależy od zakresu prac, na jakie się z nim umówimy. Jeśli nie mamy czasu, ochoty i możliwości poznawania tajników budowy domu, lepiej zatrudnijmy osobę, która zajmie się czymś więcej niż tylko prowadzeniem dokumentacji budowy - rzetelnie przypilnuje każdego jej etapu i pomoże rozwiązywać problemy na bieżąco (można się umówić na standardowy nadzór, a później ewentualnie dopłacać za dodatkową pracę - stawki za każdą wizytę na budowie wynoszą 100-200 zł). We wszelkich uniwersalnych kalkulacjach kosztów budowy domu bierze się pod uwagę średni standard materiałów budowlanych oraz realizację budowy przez jedną firmę. Natomiast w przypadku budowy domu systemem gospodarczym koszt może być niższy o 10 do 20%. Jaka stawka VAT Ważne jest też, że w kosztorysach są podawane ceny netto, a dodanie do nich VAT radykalnie zmienia ostateczną kwotę. Dla większości prac budowlanych może być zastosowana stawka 8%, ale jeśli zdecydujemy się samodzielnie kupować materiały, VAT na nie wyniesie 23%. Analizując koszty budowy domu widoczne w ofercie projektów gotowych, zwłaszcza tych, które cieszą się dużym zainteresowaniem inwestorów, trzeba brać pod uwagę, że mogą być od dłuższego czasu nieaktualizowane. Za dobre źródło informacji o kosztach budowy możemy uznać prowadzone przez inwestorów dzienniki budowy na forach internetowych, np. oraz grupy budujących domy według projektów gotowych na Facebooku. Warto tam zadawać pytania o realne wydatki, bo wielu budujących chętnie o nich opowiada. Ceny w budownictwie nieuchronnie rosną W 2019 r. stopniowo drożały materiały budowlane oraz koszty robocizny. Główny Urząd Statystyczny wyliczył, że produkcja budowlano-montażowa w październiku była droższa o 0,3% niż we wrześniu tego samego roku i aż o 3,2% w odniesieniu do października poprzedniego roku. GUS wyliczył również, że w pierwszym kwartale 2019 r. metr kwadratowy powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego oddanego do użytku kosztował 4388 zł, w drugim już 4484 zł, a w trzecim 4376 zł. Nie oznacza to jednak, że mamy do czynienia ze spadkiem kosztów budowy domu. W 2018 r. ceny kształtowały się następująco: I kwartał – 4132 zł, II – 4294 zł, III – 4385 zł i IV kwartał – 4139 zł. Widać więc, że koszty budowy domu, choć się wahały, to z roku na rok wzrosły i należy się spodziewać, że wkrótce będą jeszcze wyższe. Pierwszy powód to rosnący koszt robocizny. Drugi: już od początku 2021 r. nowo budowane domy będą musiały spełniać ostrzejsze niż teraz wymagania w zakresie izolacyjności cieplnej przegród budowlanych i wskaźnika zapotrzebowania na nieodnawialną energię pierwotną EP - zgodnie z dyrektywą Unii Europejskiej inwestorzy będą zobowiązani przez państwo do budowania domów w standardzie wysoce energooszczędnym. Specjaliści szacują, że to podniesie koszt budowy domu o 10% i to bez uwzględnienia inflacji. Warto zamówić kosztorys inwestorski Elementem dokumentacji projektowej jest tak zwany ślepy kosztorys. Nie ma w nim cen, bo służy do przekazania go do wypełnienia firmom budowlanym, by porównać ich oferty. Natomiast kosztorys inwestorski to dokument, który umożliwia poznanie, ale i kontrolowanie kosztów budowy. W nim również przyjmuje się średnie ceny, ale zawsze aktualne na dany kwartał. Są w nim wyliczone rzeczywiste ilości potrzebnych materiałów, sprzętu i robocizny, a w przypadku ostatniego składnika bierze się pod uwagę ceny z danego województwa. Kosztorys ten daje więc inwestorowi aktualną i szczegółową wycenę budowy domu, tyle że nadal na podstawie średnich cen, które w przypadku wielu materiałów mogą się różnić od rzeczywistych, a na pewno nie uwzględniają promocji i zniżek, jakie czasem oferują lokalne hurtownie w zamian za zakup w nich wszystkich materiałów. Wydatek na kosztorys inwestorski warto ponieść, gdy jest już gotowa ostateczna dokumentacja projektowa budynku, czyli np. po adaptacji projektu gotowego do działki i oczekiwań inwestora. Przydaje się nie tylko do poznania kosztów budowy, ale także do porównania ofert wykonawców i wyboru najlepszej oferty. Dzięki kosztorysowi inwestorskiemu mamy też możliwość łatwego rozliczenia wykonawców ze zużytych materiałów oraz kontrolowania wydatków. W przypadku zakupu kosztorysu inwestorskiego do projektu gotowego jest to dodatkowy wydatek rzędu 350 zł. Kosztorys do projektu realizowanego na indywidualne zamówienie kosztuje zwykle około 1 tys. zł. Ile kosztują poszczególne etapy budowy domu? Autor: Niezawodny - wariant II - Murator M236b. Według kosztorysu całkowity koszt jego budowy to 404 935 zł (ceny wg Sekocenbud) Link: Sprawdź szczegóły projektu >>> Koszt budowy domu 150 m2 Jako przykład do obliczeni kosztów budowy domu 150 m2 posłużył nam projekt Niezawodny - wariant II z kolekcji projektów gotowych Muratora (Niezawodny - wariant II – Murator M236b). To dom parterowy z użytkowym poddaszem o powierzchni całkowitej 158,4 m2. Powierzchnia użytkowa wynosi 88,5 m2. Zaaranżowano na niej 5 pokoi, 2 łazienki, kuchnię i spore pomieszczenie gospodarcze. W projekcie domu przewidziano żelbetowe ławy fundamentowe, ściany z betonu komórkowego, strop gęstożebrowy Teriva, drewnianą konstrukcję dachu, pokrycie z dachówki ceramicznej, izolację cieplną ścian ze styropianu grubości 16-18 cm, a połaci dachowych z wełny mineralnej grubości 30 cm, wykończenie elewacji tynkiem cienkowarstwowym i częściowo panelami drewnopodobnymi. W tabelach przedstawiamy skróconą wersję szczegółowego kosztorysu budowy domu, z aktualnymi cenami wg Sekocenbudu. Jedynie koszt instalacji został obliczony na podstawie wskaźników cenowych, więc jest orientacyjny. Murator M236b - koszt budowy stanu zerowego Robocizna [zł] Materiały [zł] Razem [zł] Roboty ziemne - bez wywiezienia ziemi z wykopów 1121 0 1121 Fundamenty - podkłady, ławy, stopy, ściany fundamentowe 7113 12 989 20 102 Izolacja fundamentów 2276 1886 4162 Zasypanie wykopów przy fundamentach 2639 0 2639 Podkłady pod posadzki na gruncie w budynku 5980 2753 8734 Schody zewnętrzne - wejściowe i na tarasie oraz podesty żelbetowe 9731 5050 14 781 Suma wydatków 28 860 22 679 51 539 Murator M236b - koszt budowy stanu surowego otwartego Robocizna [zł] Materiały [zł] Razem [zł] Ściany murowane nośne - zewnętrzne i wewnętrzne - parter 7498 10 589 18 087 Kominy 2314 13 371 15 685 Stropy i gzymsy 12 526 13 782 26 308 Schody wewnętrzne żelbetowe 3189 906 4095 Dach - konstrukcja 4364 6905 11 269 Dach - pokrycie i izolacja 5375 16 679 22 054 Dach - obróbki, rynny, rury spustowe 2579 11 593 14 172 Suma wydatków 37 845 73 825 111 670 Murator M236b - koszt budowy od stanu surowego otwartego do zamkniętego Robocizna [zł] Materiały [zł] Razem [zł] Ścianki działowe 3198 3850 7049 Posadzka na parterze na gruncie - izolacje i szlichty 4515 7221 11 736 Posadzka na piętrze- izolacje i szlichty 3503 2980 6483 Stolarka okienna 4711 16 666 21 377 Stolarka drzwiowa - drzwi zewnętrzne 526 8713 9240 Suma wydatków 16 454 39 431 55 885 Murator M236b - koszt wykończenia wewnętrznego Robocizna [zł] Materiały [zł] Razem [zł] Izolacja cieplna dachu nad poddaszem 952 5 084 6 036 Okładzina poddasza z płyt gipsowo-kartonowych 9121 3821 12 942 Tynki wewnętrzne, malowanie i okładziny ceramiczne 16 125 6212 22 338 Posadzki - wykończenie 5485 19 793 25 278 Stolarka drzwiowa wewnętrzna i ślusarka 1842 10 750 12 592 Suma wydatków 33 525 45 661 79 186 Murator M236b - koszt wykończenia zewnętrznego Robocizna [zł] Materiały [zł] Razem [zł] Elewacja 21 630 22 035 43 665 Posadzki na tarasie parteru, schodach zewnętrznych i na tarasach 3696 5378 9073 Suma wydatków (wykończenie zewnętrzne) 25 326 27 412 52 738 Murator M236b - wskaźnikowa wycena kosztów instalacji Rodzaj instalacji Wskaźnik cenowy [zł/m2] Koszt [zł] Instalacja wodociągowa wew. od wodomierza 62 7352 Instalacja kanalizacyjna wewnętrzna 87 10 309 Instalacja wewnętrzna 200 23 602 Instalacje elektryczne 107 12 654 Suma wydatków 53 917 Autor: redakcja Taki udział w koszcie całkowitym mają poszczególne etapy budowy Niezawodnego wariant II (Murator M236b) Koszty budowy a rozwiązania projektowe Już pierwszy rzut oka na rysunki z projektu budowlanego pozwala wyciągnąć ważne wnioski dotyczące kosztów budowy domu. Na koszt budowy domu bardzo duży wpływ mają jego wielkość, kształt, technologia budowy oraz to, czy jest parterowy, z poddaszem użytkowym, czy piętrowy i czy ma piwnice. Efektywna budowa domu w systemie Ytong Najtaniej zbudujemy dom o zwartej bryle zbliżonej do sześcianu lub prostopadłościanu, przykrytej prostym dachem dwuspadowym lub płaskim. Wynika to z najkorzystniejszego stosunku powierzchni zabudowy do uzyskanej kubatury - uzyskujemy dużą przestrzeń wewnętrzną mimo użycia względnie niewielu materiałów do budowy. Bardziej skomplikowana bryła uatrakcyjnia budynek, ale zwiększa jego koszt, bo wymaga bardziej skomplikowanego fundamentowania, wzniesienia większej liczby ścian i trudniejszej do wykonania więźby dachowej. Wiele osób jest przekonanych, że z dwóch domów o tej samej powierzchni netto ten z użytkowym poddaszem będzie tańszy od piętrowego, ale nie zawsze tak jest. Dom z poddaszem ma mniejszą powierzchnię ścian zewnętrznych, ale też mniejszą powierzchnię użytkową. Przeczytaj też: Jak obliczyć powierzchnie na poddaszu: powierzchnia użytkowa a netto >>> Budowę domu piętrowego podrażają wyższe koszty budowy ścian zewnętrznych, ich ocieplenia i tynków, lecz oszczędza się na więźbie i izolacji dachu. Droższe może się okazać wykończenie i aranżacja pomieszczeń pod skosami, bo trudno do tego użyć standardowych mebli. Dlatego w ostatecznym rozrachunku koszt metra kwadratowego pełnowartościowego piętra nierzadko okazuje się mniejszy niż poddasza. Bardzo kosztowne bywają elementy urozmaicające bryłę budynku takie jak balkon, ryzalit, wykusz, lukarna. Balkony służą głównie do wietrzenia pościeli. Warto za to płacić kilkanaście tysięcy złotych? Okna łukowe lub o innym nietypowym kształcie kosztują nawet 30-40% więcej niż prostokątne. Skomplikowany, wielopołaciowy dach z wolim oczkiem pochłonie nawet 40% kosztów całej budowy. Wiata garażowa zamiast garażu w bryle budynku to zysk blisko 60 tys. zł. O prawie 30% więcej zapłacimy za dom z podpiwniczeniem. Po pierwsze – wykop. Cena usługi operatora koparki zależy od wielu czynników, w tym: poziomu wód gruntowych i rodzaju gleby. W przypadku koparko-ładowarki ceny wahają się od 120 do 180 zł/h, a gdy się okaże, że potrzebny jest ciężki sprzęt gąsiennicowy, cena będzie mniej więcej o połowę wyższa. Po drugie – koszt wykonania izolacji przeciwwilgociowej. Jeśli podłoże jest bardzo spoiste (np. gliniaste), trzeba jeszcze doliczyć cenę drenażu wokół budynku i ewentualnego wykopania płytkiej studni, do której jest odprowadzana woda. Zaskakująco wysokie mogą być koszty wykonania wszelkich niestandardowych rozwiązań, na które w pierwszej chwili łatwo nie zwrócić uwagi. Na przykład półokrągłe schody przed wejściem. Wymagają pracochłonnego docinania płytek i generują dużo odpadów materiałowych, więc będą kosztować nawet o kilka tysięcy złotych więcej niż proste. Autor: Andrzej Szandomirski Podpiwniczenie zwiększa koszt budowy domu przeciętnie o jedną trzecią, na działce z wysokim poziomem wód gruntowych jest jeszcze drożej Koszty budowy dom 150 m2: na czym zaoszczędzić Całkowicie zrozumiałe jest szukanie oszczędności przy budowie domu – skoro można zrobić coś taniej, to dlaczego nie? Jednak taniej nie powinno oznaczać gorzej. Zacznijmy od tego, na czym na pewno nie warto oszczędzać. Stan surowy najlepiej zlecić jednej firmie budowlanej z rekomendacjami. Kolejne ekipy będą tańsze, gdy zastaną ściany proste, dach symetryczny i idealnie wyprowadzone otwory okienne. Nowoczesne okna i drzwi, na które wydajemy mniej więcej 10% kwoty przeznaczonej na całą budowę, nierzadko wymagają specjalistycznego montażu, który powinna przeprowadzić przeszkolona ekipa. Lepiej nie zastępować jej pomocnikami murarza. To samo dotyczy budowy więźby i układania pokrycia dachowego – do tego zatrudniamy cieśli i dekarzy. Zastosowanie systemowych rozwiązań, które mogą być droższe od tradycyjnych, również przyczynia się do oszczędności polegających na tym, że dach przez długie lata nie wymaga naprawy. Dotyczy to tak naprawdę wszystkich elementów budynku. Na czym warto zaoszczędzić budując dom? Trzymajmy się warunków i ustaleń dotyczących wymagań, jakie musi spełniać dom, który chcemy wybudować. To my się dopasowujemy do obowiązującego prawa i wytycznych miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Lepiej nie liczyć na to, że uda się kogoś przechytrzyć, bo grozi to poważnymi konsekwencjami finansowymi. Dobre przygotowanie się do budowy, czyli zapewnienie finansowania i płynności finansowej, a potem trzymanie się kosztorysu oraz harmonogramu budowy to również mniejsze wydatki. Jeśli chcemy zbudować dom tanio, wybierzmy znane technologie i łatwo dostępne materiały. Popularne, więc także tanie, są technologia murowa i ściany dwuwarstwowe. Ponieważ są najczęściej wybierane, nie ma problemów ze znalezieniem znających je wykonawców, więc ich stawki za robociznę nie są wygórowane. Ściany dwuwarstwowe są mniej więcej o połowę tańsze od trójwarstwowych, a ze względu na wymagania dotyczące współczynnika przenikania ciepła, niekoniecznie droższe od jednowarstwowych. Jednak największe pole do oszczędności mamy na etapie wyboru materiałów do wykończenia wnętrz i wyposażenia. Jeśli brakuje nam pieniędzy, zastanówmy się, z czego jesteśmy w stanie zrezygnować. Panele nigdy nie będą parkietem, ale kosztują mniej i można znaleźć modele zarówno ciche, jak i bardzo trwałe. Tanie panele trójwarstwowe kosztują około 50 zł/m2 i można ułożyć je samodzielnie. Parkiet egzotyczny to wydatek nawet 300-400 zł/m2, a za montaż płaci się jeszcze co najmniej 100 zł/m2. Łazienkę można wyposażyć i elegancko wykończyć za 10 tys. zł, ale w tej cenie na pewno nie będzie w niej marmuru i pozłacanej armatury. Proste schody żelbetowe wykończone płytkami gresu lub drewnem będą kosztować 12 000-15 000 zł. Za ozdobione rzeźbionymi balustradami ręcznie wykonanymi przez stolarza zapłacimy dwa razy więcej. Wielopłaszczyznowe, podwieszane sufity robią wrażenie, zwłaszcza jeśli się je odpowiednio podświetli. Gdy z nich zrezygnujemy i zamiast tego zastosujemy tradycyjne oprawy oświetleniowe, w kieszeni zostanie nam zapewne kilkanaście tysięcy złotych. Sprawdź koszty budowy poszczególnych etapów Cennik budowy fundamentów: kosztorys >>> Ile kosztują ściany konstrukcyjne >>> Koszty wykonania stropu: ceny materiałów i robocizny >>> Koszt dachu. Ceny krycia i kosztorysy dachów >>> Koszty ocieplenia domu. Ile zapłacimy za wełnę mineralną i styropian >>> Koszt ocieplenia poddasza >>> Ile kosztuje elewacja? Cennik >>> Warszawa • Służewiec Aleja Wyścigowa. 138 m² • 5 pomieszczeń. 16 928 zł/m². 2 350 000 zł. Dodane 2020.11.19. lokal komercyjny na sprzedaż. Narożny lokal usługowy 139m2 przy ul. Rzymowskiego. Narożny lokal o powierzchni 138,82 m2 zlokalizowany w parterze, ciągu lokali usługowych budynku apartamentowego.
SORTUJ WG POPULARNY 304 tys. 8 pokoi 2 łazienki garaż: 1-st. Powierzchnia użytkowa 164,0 m² Powierzchnia garażu 35,8 m² Powierzchnia zabudowy 160,9 m² Powierzchnia podłóg 244,6 m² Nachylenie dachu 35' Wysokość budynku 8,2 m Szerokość działki 25,9 m Turkawka z garażem 1−st. bliźniak[A−BL1] 164,0 m² 5 pokoi 2 łazienki garaż: 2-st. Powierzchnia użytkowa 165,4 m² Powierzchnia garażu 37,4 m² Powierzchnia zabudowy 264,6 m² Powierzchnia podłóg 213,8 m² Nachylenie dachu 30' Wysokość budynku 8,2 m Szerokość działki 23,4 m Czarnuszka z garażem 2−st.[A] 165,4 m² 5 pokoi 2 łazienki garaż: 2-st. Powierzchnia użytkowa 160,8 m² Powierzchnia garażu 33,8 m² Powierzchnia zabudowy 250,7 m² Powierzchnia podłóg 201,9 m² Nachylenie dachu 25' Wysokość budynku 6,1 m Szerokość działki 24,0 m Dolomit III z garażem 2−st.[A] 160,8 m² 5 pokoi 2 łazienki garaż: 2-st. Powierzchnia użytkowa 160,5 m² Powierzchnia garażu 33,8 m² Powierzchnia zabudowy 250,7 m² Powierzchnia podłóg 201,5 m² Nachylenie dachu 25' Wysokość budynku 6,1 m Szerokość działki 24,0 m Dolomit II z garażem 2−st.[A] 160,5 m² 5 pokoi 2 łazienki garaż: 2-st. Powierzchnia użytkowa 166,8 m² Powierzchnia garażu 39,2 m² Powierzchnia zabudowy 261,5 m² Powierzchnia podłóg 212,1 m² Nachylenie dachu 35' Wysokość budynku 6,9 m Szerokość działki 24,4 m Magnetyt II z garażem 2−st.[A] 166,8 m² 419 tys. 5 pokoi 2 łazienki garaż: 2-st. Powierzchnia użytkowa 166,5 m² Powierzchnia garażu 39,3 m² Powierzchnia zabudowy 261,5 m² Powierzchnia podłóg 211,1 m² Nachylenie dachu 35' Wysokość budynku 7,0 m Szerokość działki 24,3 m Magnetyt z garażem 2−st.[A] 166,5 m² 5 pokoi 2 łazienki garaż: 2-st. Powierzchnia użytkowa 161,2 m² Powierzchnia garażu 36,8 m² Powierzchnia zabudowy 249,4 m² Powierzchnia podłóg 202,7 m² Nachylenie dachu 25' Wysokość budynku 6,4 m Szerokość działki 21,9 m Galena II z garażem 2−st.[A] 161,2 m² 5 pokoi 3 łazienki garaż: brak Powierzchnia użytkowa 160,5 m² Powierzchnia garażu b/d Powierzchnia zabudowy 133,9 m² Powierzchnia podłóg 197,1 m² Nachylenie dachu 40' Wysokość budynku 9,3 m Szerokość działki 23,0 m Nowa bez garażu[B] 160,5 m² 8 pokoi 4 łazienki garaż: g/w Powierzchnia użytkowa 164,2 m² Powierzchnia garażu 34,6 m² Powierzchnia zabudowy 161,6 m² Powierzchnia podłóg 240,4 m² Nachylenie dachu 35' Wysokość budynku 8,2 m Szerokość działki 32,6 m Turkawka II z garażem i wiatą bliźniak[A1−BL] 164,2 m² 6 pokoi 2 łazienki garaż: 2-st. Powierzchnia użytkowa 162,0 m² Powierzchnia garażu 35,6 m² Powierzchnia zabudowy 275,5 m² Powierzchnia podłóg 220,3 m² Nachylenie dachu 25' Wysokość budynku 6,8 m Szerokość działki 27,8 m Helenka II z garażem 2−st.[A] 162,0 m² NOWOŚĆ 5 pokoi 2 łazienki garaż: wiata Powierzchnia użytkowa 165,2 m² Powierzchnia garażu b/d Powierzchnia zabudowy 218,5 m² Powierzchnia podłóg 176,3 m² Nachylenie dachu 30' Wysokość budynku 8,3 m Szerokość działki 23,4 m Czarnuszka z wiatą[A1] 165,2 m² NOWOŚĆ 5 pokoi 2 łazienki garaż: brak Powierzchnia użytkowa 165,2 m² Powierzchnia garażu b/d Powierzchnia zabudowy 218,5 m² Powierzchnia podłóg 176,3 m² Nachylenie dachu 30' Wysokość budynku 8,3 m Szerokość działki 23,4 m Czarnuszka bez garażu[B] 165,2 m² NOWOŚĆ 5 pokoi 3 łazienki garaż: 1-st. Powierzchnia użytkowa 168,7 m² Powierzchnia garażu 34,4 m² Powierzchnia zabudowy 160,2 m² Powierzchnia podłóg 215,9 m² Nachylenie dachu 25' Wysokość budynku 9,0 m Szerokość działki 20,2 m Willa pod kormoranem z garażem 1−st.[A] 168,7 m² NOWOŚĆ 5 pokoi 2 łazienki garaż: brak Powierzchnia użytkowa 168,8 m² Powierzchnia garażu b/d Powierzchnia zabudowy 179,8 m² Powierzchnia podłóg 211,1 m² Nachylenie dachu 40' Wysokość budynku 9,0 m Szerokość działki 22,5 m Wega bez garażu[B] 168,8 m² NOWOŚĆ 5 pokoi 2 łazienki garaż: 1-st. Powierzchnia użytkowa 168,8 m² Powierzchnia garażu 20,0 m² Powierzchnia zabudowy 179,8 m² Powierzchnia podłóg 258,1 m² Nachylenie dachu 40' Wysokość budynku 9,0 m Szerokość działki 22,5 m Wega z garażem 1−st.[A1] 168,8 m² NOWOŚĆ 5 pokoi 2 łazienki garaż: 2-st. Powierzchnia użytkowa 168,8 m² Powierzchnia garażu 36,9 m² Powierzchnia zabudowy 180,3 m² Powierzchnia podłóg 274,9 m² Nachylenie dachu 40' Wysokość budynku 9,0 m Szerokość działki 22,5 m Wega z garażem 2−st.[A] 168,8 m² 8 pokoi 2 łazienki garaż: g/w Powierzchnia użytkowa 164,0 m² Powierzchnia garażu 35,8 m² Powierzchnia zabudowy 159,2 m² Powierzchnia podłóg 244,6 m² Nachylenie dachu 35' Wysokość budynku 8,2 m Szerokość działki 32,6 m Turkawka z garażem i wiatą bliźniak[A1−BL] 164,0 m² Budowa domu o wielkości 160m2 to możliwość dokonania wyboru spośród projektów o różnym układzie pomieszczeń oraz różnorodnych bryłach zewnętrznych. To zarówno domy parterowe, jak i z domów 160m2Atrakcyjny wygląd to, obok komfortu, jeden z głównych kryteriów przy wyborze domu. Dla większości ludzi dom traktowany jest jako wizytówka jego właściciela. Projekty domów 160m2 to propozycje dla ludzi ceniących przestrzeń w miejscu zamieszkania. Umożliwiają budowę przestronnej kuchni, dodatkowej łazienki czy gabinetu. Dom o takim metrażu zawiera wszystkie niezbędne pomieszczenia gospodarcze takie jak garaż, garderoba, spiżarnia czy kotłownia. Członkowie rodzin kilkuosobowych znajdą w nim własną, intymną przestrzeń. To również dobry wybór dla ludzi lubiących przyjmować gości. Funkcjonalnie zaprojektowana przestrzeń daje poczucie swobody, zachowując jednocześnie przytulność charakterystyczną dla mniejszych metraży. Projekty domów 160m2 zapewniają komfort dostosowania domu do potrzeb przyszłych mieszkańców. Logowanie Jeśli posiadasz kontozaloguj się. Rejestracja Jeśli nie posiadasz jeszczekonta zarejestruj się. Nie pamiętasz hasła? Jeśli zapomniałeś hasło, podaj swój adresemail. Prześlemy nowe hasło na Twoją skrzynkę. Serwis korzysta z technologii przechowującej i uzyskującej dostęp do informacji w urządzeniu końcowym użytkownika (w szczególności z wykorzystaniem plików cookies). Zgoda wyrażona na korzystanie z tych technologii przez lub podmioty trzecie w celach związanych ze świadczeniem usług drogą elektroniczną może w każdym momencie zostać zmodyfikowana lub odwołana w ustawieniach przeglądarki. Więcej informacji znajdą Państwo w zakładce Polityka dotycząca cookies AKCEPTUJĘ
Na sprzedaż budynek w zabudowie bliźniaczej o powierzchni całkowitej 132m2, w tym 100m2 powierzchni użytkowej. Działka 500m2, garaż przy lokalu. W budynku instalacja wodnego ogrzewania podłogowego, instalacja elektryczna wraz z instalacją TV, alarmową i Ethernet, instalacja pod kominek z płaszczem wodnym.
By jak najprościej wyjaśnić różnicę pomiędzy tymi pojęciami, można powiedzieć, że powierzchnia zabudowy to obszar zajęty przez budynek, natomiast powierzchnia użytkowa to przestrzeń mieszkalna. Jest to jednak duży skrót, ponieważ to przepisy i normy określają, które elementy budynku wlicza się do konkretnej powierzchni. Niestety w prawie budowlanym i przepisach wydanych na jego podstawie nie znajdziemy definicji ani powierzchni zabudowy ani użytkowej. O tym, w jaki sposób liczyć te powierzchnie, dowiemy się z innych aktów prawnych. Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego wskazuje, by powierzchnię zabudowy i użytkową liczyć zgodnie z zasadami Polskiej Normy PN-ISO 9836: 1997 „Właściwości użytkowe w budownictwie - Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych”. Choć normę tę wycofano i zastąpiono normą PN-ISO 9836:2015-12, w projektach budowlanych nadal powierzchnie oblicza się według tej pierwszej, ponieważ to ona jest przywołana we wspomnianym i obowiązującym rozporządzeniu. Powierzchnia zabudowy to obszar zajęty przez budynek, natomiast powierzchnia użytkowa to przestrzeń mieszkalna. Taka definicja stanowi jednak duży skrót. To przepisy i normy określają, które elementy budynku wlicza się do konkretnej powierzchni. O tym, w jaki sposób liczyć powierzchnię użytkową na potrzeby podatku od nieruchomości, mówi Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Definicje powierzchni użytkowej znajdziemy też w Ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, a także w Ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. Z kolei w Rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków wyjaśniono, co to jest pole powierzchni zabudowy budynku. Geodeta, wykonując inwentaryzację powykonawczą, powierzchnię zabudowy liczy właśnie według tego rozporządzenia. Sądy często wskazują, że powierzchnię zabudowy należy liczyć zgodnie z normą PN-ISO 9836:1997 W poprzednim akapicie wymieniliśmy kilka aktów prawnych, które w różnym zakresie definiują powierzchnię zabudowy. Niestety prawo budowlane, które wiele obiektów zwalnia z pozwolenia na budowę, wprowadzając jako kryterium powierzchnię zabudowy, nie podaje definicji tego pojęcia. Jak więc liczyć tę powierzchnię w przypadku obiektów budowanych na zgłoszenie lub nawet bez formalności? Z pomocą przychodzi orzecznictwo sądowe. Sądy rozpatrujące sprawy z zakresu prawa budowlanego, np. budowy obiektów na podstawie zgłoszenia, często wskazują, że powierzchnię zabudowy należy liczyć zgodnie z normą PN-ISO 9836:1997. Norma ta jest także przywołana w rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, dlatego w taki sposób powierzchnię zabudowy liczy się w projektach budowlanych. W jaki sposób powierzchnię zabudowy definiuje norma PN-ISO 9836:1997? W zasadzie podaje ona dwa różne sposoby jej obliczania. W jednym punkcie mówi, że powierzchnię tę stanowi powierzchnia terenu zajęta przez budynek w stanie wykończonym. Z kolei w kolejnym, że określa się ją, rzutując pionowo na powierzchnię terenu zewnętrzne krawędzie budynku. W orzecznictwie sądowym, a także organach administracji architektoniczno-budowlanej oraz nadzoru budowlanego ukształtował się pogląd, że powierzchnię zabudowy należy określać w ten drugi sposób, biorąc pod uwagę stan wykończony budynku. Jeśli więc piętro budynku ma powierzchnię większą od parteru z powodu wystających poza obrys parteru nadwieszeń, do powierzchni zabudowy wlicza się również te nadwieszenia znajdujące się ponad terenem. Przywołana norma podaje również, których elementów budynku nie wlicza się do powierzchni zabudowy. Są to: części budynku nie wystające ponad powierzchnię terenu, elementy drugorzędne, typu rampy i schody zewnętrzne, występy dachowe, daszki, a także obiekty pomocnicze, np. szklarnie, altany, szopy. Określając w ten sposób powierzchnię zabudowy, należy zachować ostrożność, ponieważ w orzecznictwie znajdziemy wyroki, które wskazują, że powierzchnię zadaszonego tarasu należy wliczać do powierzchni zabudowy budynku. Ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego do powierzchni użytkowej nie wlicza antresoli W jaki sposób liczy się powierzchnię użytkową? Rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego podaje, w jaki sposób liczyć powierzchnię użytkową budynków mieszkalnych jednorodzinnych i lokali mieszkalnych. Należy wziąć pod uwagę zasady wskazane w normie PN-ISO 9836:1997 oraz jeden dodatkowy warunek, który mówi, w jaki sposób liczyć powierzchnię pomieszczeń ze skośnym sufitem. Rozporządzenie wskazuje następująco: "Powierzchnię pomieszczeń lub ich części o wysokości w świetle równej lub większej od 2,20 m należy zaliczać do obliczeń w 100%, o wysokości równej lub większej od 1,40 m, lecz mniejszej od 2,20 m – w 50%, natomiast o wysokości mniejszej od 1,40 m pomija się całkowicie". Części pomieszczeń o wysokości poniżej 1,40 m nie wlicza się zatem w ogóle do powierzchni użytkowej. Pozostałe wytyczne znajdziemy w przywołanej wcześniej normie. Powierzchnię użytkową liczy się po powierzchni podłogi pomieszczeń w stanie wykończonym. Nie wlicza się do niej powierzchni: zajętej przez ściany wewnętrzne, przejść i otworów w ścianach, występów ściennych o powierzchni powyżej 0,1 m², wnęk ściennych. Powierzchnie części dostępnych z mieszkania, a nie zakrytych ze wszystkich stron (np. balkony, tarasy, loggie) zalicza się do powierzchni pomieszczenia, ale wskazuje się je oddzielnie. Ponadto powierzchnię użytkową dzieli się na podstawową i pomocniczą. W wyżej opisany sposób powierzchnię użytkową powinno się liczyć w projektach budowlanych, z wyjątkiem nadbudowy, rozbudowy, przebudowy i zmiany sposobu użytkowania, jeśli budynek był oddany do użytkowania przed wejściem w życie rozporządzenia i wtedy nie stosowano tych reguł. Powierzchnie których pomieszczeń zalicza się do powierzchni użytkowej? Tutaj pojawia się problem, ponieważ każda z przywołanych na początku ustaw wskazuje inaczej. Zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych do powierzchni użytkowej nie wlicza się powierzchni klatek schodowych i szybów windowych, natomiast wlicza piwnice, sutereny, garaże podziemne. Z kolei ustawa o podatku od spadków i darowizn wskazuje, że do powierzchni użytkowej nie wlicza się piwnic, klatek schodowych i szybów windowych. Natomiast ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego do powierzchni użytkowej lokalu nie wlicza powierzchni antresoli, balkonów, tarasów, loggii, strychów, piwnic. Definicję określoną w tej ustawie bierze się pod uwagę przy ubieganiu się o dopłatę do budowy domu w programie „Mieszkanie dla młodych”. Problemy interpretacyjne Prawo budowlane nie wskazuje w jaki sposób liczyć powierzchnię zabudowy i użytkową, dlatego pojawia się w tej kwestii wiele problemów interpretacyjnych. Istnieje wiele aktów prawnych, które podają różne definicje tych powierzchni, dlatego sposób obliczania zależy przede wszystkim od tego, jakiemu celowi służą te obliczenia. Kilka z aktów prawnych powołuje się na normę PN-ISO 9836 i w tym zakresie, w jakim jest przywołana w konkretnych zapisach, jest ona obowiązująca.
wolno stojące parterowe budynku rekreacji indywidulanej rozumiane jako budynki przeznaczone do okresowego wypoczynku o powierzchni zabudowy do 35 m², wolno stojące altany o powierzchni zabudowy do 35 m². W przypadku zdecydowania się na kupno działki o powierzchni 500 m2 należy dobrać odpowiedni projekt uwzględniający powyższe wytyczne. budynek o powierzchni użytkowej 150 m zaznaczono na planie zagospodarowania terenu jako prostokąt o wymiarach 20cm na 30cm . a) oblicz skalę tego planu b) wyznacz wymiary prostokąta przedstawiającego dany budynek na mapie w skali 1:500. Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność. Lex "silos" wchodzi w życie, będzie wolna amerykanka na budowach. Rząd, chcąc iść na rękę rolnikom, zdecydował się wprowadzić uproszczenia w budowie budynków gospodarczych i wiat. Od 3 czerwca można te o prostej konstrukcji i powierzchni do 150 mkw. budować bez formalności budowlanych. Skorzystają na tym nie tylko rolnicy, bo IFGnDx.
  • ihsh1yl3i2.pages.dev/15
  • ihsh1yl3i2.pages.dev/96
  • ihsh1yl3i2.pages.dev/20
  • ihsh1yl3i2.pages.dev/11
  • ihsh1yl3i2.pages.dev/53
  • ihsh1yl3i2.pages.dev/19
  • ihsh1yl3i2.pages.dev/51
  • ihsh1yl3i2.pages.dev/27

    • budynek o powierzchni uzytkowej 150m2